شهید لطف‌الله حمیدی فرزند جعفر، متولد سال 1345 در شهر آستانه از توابع شازند در خانواده‌ای مذهبی و انقلابی دیده به جهان گشود. خانواده‌ی ایشان خانواده‌ای یازده نفره بود و او فرزند دوم این خانواده بود، پدر و مادرش خیلی او را دوست داشتند و همین علاقه باعث می‌شد که او نیز به والدینش علاقه قلبی زیادی داشته باشد. به برکت امامزادگان شهر آستانه، اهل آن شهر علی‌الخصوص خانواده‌ی ایشان، افرادی مذهبی و با ایمان بودند و محبت اهل بیت(علیهم السلام) و عشق به آنان در دلشان شعله می‌کشید.

پدرش برای گذران زندگی بسیار تلاش می‌کرد و همین امر باعث می‌شد پسران هم با پدر مشغول کار شوند تا همگی در زندگی سهیم باشند و سختی آن بر دوش یک نفر نباشد. در آن ایام که وضع اقتصادی خانواده خیلی خوب نبود ولی شور انقلاب در سرشان بود و هر کس هر کاری که از دستش بر می‌آمد برای پیروزی انقلاب و اسلام می‌کرد.

او پس از آن که به سن هفت سالگی رسید در سال 1352 وارد مدرسه‌ی ابتدایی شد و مقطع ابتدایی را پشت سر گذاشت. از همان موقعی که سواد خواندن و نوشتن را کسب کرد، با قرآن کریم و دعاها انس خاصی پیدا کرد و بقیه دوستانش را نیز به خواندن آن‌ها سفارش می‌کرد.

هر چه سنش بیشتر می‌شد و آگاهی‌اش بالا می‌رفت علاقه‌اش به دانستن مسائل انقلاب بیشتر می‌شد. پس از گذراندن مقطع ابتدایی وارد مدرسه راهنمایی شد ولی به خاطر نزدیک شدن به اواخر عمر حکومت پهلوی درس را رها کرد و به کمک اسلام و انقلاب شتافت.

از وقتی جنگ تحمیلی آغاز شد، شور کمک در جبهه را در سر داشت، برای کمک به معیشت خانواده‌اش وارد بازار کار آزاد شد و سخت تلاش می‌کرد. وقتی که احساس کردجبهه‌ها به او نیاز دارد در بسیج محل ثبت‌نام کرد و دوره‌های نظامی‌ آن را گذراند و تنها آرزویش در آن سن حضور در جبهه بود.

ایشان در پائیز سال 1363 به جبهه‌ی جنوب اعزام شد. او دیگر آن نوجوان همیشگی نبود بلکه خدمت در جبهه او را به مرد بزرگی تبدیل کرده بود.

بسیجی گردان امام حسن(علیه السلام) پس سه ماه خدمت در جبهه، به آرزوی دیرینه‌اش رسید و در منطقه طلائیه بر اثر اصابت ترکش به بدنش در تاریخ هفدهم بهمن ماه سال 1363 به درجه  رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهرش پس از بازگشت از منطقه و تشییع آن در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.